Ανά διαστήματα το κράτος μαζί με τους κάθε λογής συνεργάτες του, αποφασίζουν να φέρουν στο προσκήνιο της επικαιρότητας το θέμα των μεταναστών. Αυτό γίνεται γιατί στις λογικές των κρατιστών και των καπιταλιστών, οι άνθρωποι είναι αναλώσιμοι. Άλλοτε είναι άξιοι εκμετάλλευσης και άλλοτε πετιούνται με ευκολία στο καλάθι των αχρήστων. Όταν οι οικονομίες των κρατών βρίσκονται σε ευημερία, φαινομενική ή μη, τότε οι μετανάστες είναι καλοδεχούμενοι ως δούλοι. Δουλεύουν σε ιδιώτες ή και στο δημόσιο (ολυμπιακά έργα 2004) ανασφάλιστοι, με αντάλλαγμα ποσά που δύσκολα τα χαρακτηρίζει κανείς ως μισθούς. Οι απειλές για απέλαση γίνονται το καλημέρα για αυτούς – οι εκβιασμοί, οι ξυλοδαρμοί και ο εξευτελισμός, το καληνύχτα. Οι συνθήκες διαβίωσης που παρέχουν τα αφεντικά είναι ανάξιες για οποιοδήποτε ζωντανό πλάσμα. Σε τέτοιες εποχές, οι άνθρωποι αυτοί, είναι σαφώς διαχωρισμένοι και υποβαθμισμένοι σε σχέση με το υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο. Παρόλα αυτά, το μεγαλύτερο κομμάτι της εγχώριας κοινωνίας, γνωρίζει βαθιά μέσα του ότι βολεύεται με την παρουσία τους.
Από την άλλη, όταν για τον έναν ή τον άλλο λόγο τα κράτη και οι οικονομίες τους βρίσκονται στις λεγόμενες «κρίσεις», δηλαδή όταν έχει ήδη υποβαθμιστεί το εγχώριο εργατικό δυναμικό και οι συνθήκες διαβίωσης αυτού, τότε οι μετανάστες – εργάτες ξαφνικά γίνονται σκουπίδια, εισβολείς και απειλή για την κοινωνική υγεία, ευημερία και ανάπτυξη. Είναι αυτή η ίδια στιγμή που οι εκάστοτε κυβερνώντες εξυμνούν και καθαγιάζουν το ξένο επενδυτικό κεφάλαιο, που κάποιες φορές προέρχεται από τις ίδιες «τριτοκοσμικές» χώρες απ’ όπου έρχονται και οι «εχθροί» πλέον, μετανάστες. Έρχεται έτσι η σειρά της διαχείρισης των «άχρηστων» για τις προσταγές τους, μεταναστών. Οι πρακτικές λίγο πολύ γνωστές, ξεκινώντας από την FRONTEX, τον φράχτη του Έβρου, την ακτοφυλακή του αιγαίου και καταλήγοντας στον Ξένιο Δία και τα κέντρα φιλοξενίας μεταναστών.
Δεν θα ενισχύσουμε τους εμπαιγμούς των κρατιστών που, βάζοντας το ανθρωπιστικό – ευρωπαϊκό προσωπείο, ονομάζουν «κέντρα φιλοξενίας μεταναστών» αυτούς τους χώρους, που στην ουσία είναι σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ειδάλλως θα ονομάζαμε το Άουσβιτς, «κέντρο δημιουργικής απασχόλησης και εξομάλυνσης εβραϊκού πληθυσμού»! Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και γενικά τα σχέδια «διαχείρισης» μεταναστών και ροής της μετανάστευσης, δεν είναι τίποτα άλλο παρά ποινικοποίηση της ελεύθερης μετακίνησης των λαών. Είναι μια τακτική που το μόνο που κάνει είναι να διαχωρίζει τους ανθρώπους σε χρήσιμους και άχρηστους, σε κατώτερους και ανώτερους, σε πολιτισμένους και βάρβαρους. Με αυτούς τους ποικίλους τρόπους, κράτη και αφεντικά βοηθιούνται ούτως ώστε να ενισχύσουν τη θεωρία της εθνικής ενότητας ή και ανωτερότητας, καθώς και τη θεωρία της «τάξης και ασφάλειας» με τη χρήση των στρατιωτικής έμπνευσης συστημάτων ελέγχου και καταστολής, όχι μόνο των μεταναστών αλλά ολόκληρου του κοινωνικού συνόλου.
Έτσι και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης δείχνουν σε όλη την κοινωνία την κατάληξη που έχει όποιος θεωρείται περιττός για της ανάγκες του συστήματος. Η ίδια η διαρρύθμιση των χώρων κράτησης-φυλάκισης, δημιουργούν ένα σκηνικό απάνθρωπης παρέμβασης. Οι χώροι είναι φτιαγμένοι έτσι ώστε να περιορίζουν, να ελέγχουν και να προκαθορίζουν οποιαδήποτε κίνηση του φιλοξενούμενου-έγκλειστου. Εκμηδενίζεται οτιδήποτε ανθρώπινο έχει απομείνει στους μετανάστες. Η επιτήρηση των κινήσεων από φρουρούς ή από κάμερες είναι διαρκής, οι προαυλισμοί και οι μετακινήσεις από τον ένα χώρο στον άλλον, σχεδόν ανύπαρκτοι. Βασικές ανάγκες, προσωπικός χώρος και χρόνος, ούτε κατά διάνοια. Εν ολίγης, κτήρια που στην ουσία παράγουν πειθήνια και υποτιμημένα αντικείμενα. Άνθρωποι, που μέρα με τη μέρα γίνονται όλο και πιο υποταγμένοι· υποταγμένοι στην ιδέα ότι είναι το κατακάθι της κοινωνικής και ταξικής διάρθρωσης, ότι είναι παράνομοι και αχρείαστοι. Το γεγονός αυτό, τους το επιβεβαιώνουν συνεχώς οι εργαζόμενοι και οι διευθύνοντες με κάθε είδους σωματικής, ψυχολογικής και λεκτικής βίας. Ο εξευτελισμός αυτός ολοκληρώνεται μέσα από την ανύπαρκτη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και της ανεπαρκούς σίτισης και θέρμανσης. Αυτό το σκηνικό αποκλεισμού των μεταναστών και παύσης της μεταναστευτικής ροής, ολοκληρώνεται από το γεωγραφικό συσχετισμό των θέσεων των κέντρων κράτησης τόσο στον Ελλαδικό χώρο, όσο και σε πανευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο. Καθώς τα κέντρα αυτά βρίσκονται σε τέτοια θέση όπου δημιουργούν μια νοητή ασπίδα-αλυσίδα «προστασίας» της Ελλάδας αλλά και ευρύτερα του δυτικού («ανεπτυγμένου») κόσμου από τους φαινομενικούς εισβολείς.
Από την πλευρά μας, δε θεωρούμε το μεταναστευτικό θέμα ως πρόβλημα καθώς η ελεύθερη μετακίνηση των λαών χωρίς κανένα περιορισμό ή έλεγχο, αποτελεί στοιχειώδες δικαίωμα όλων μας, ανεξαρτήτως χρώματος, εθνότητας ή πολιτισμού. Γιατί τα σύνορα, τα έθνη και οι θρησκείες, δεν είναι δικιά μας εφεύρεση. Δεν μας διαχωρίζουν και εν τέλει δεν τα αναγνωρίζουμε σαν έννοιες συνολικά. Γιατί πατρίδα μας είναι όλη η γη. Και αδελφοί λαοί όλοι όσοι βρίσκονται απ’ άκρη σ’ άκρη της υφηλίου. Σε όσους μιλάνε για λαθραίους και μη, η απάντηση είναι απλή: δεν μπορεί να οριστεί νόμιμη ή μη η ύπαρξη ενός ανθρώπου σε ένα μέρος που αυτός ο ίδιος επέλεξε να ζει, να εργάζεται, να συνυπάρχει, να αγωνίζεται και να τον αισθάνεται σαν τον τόπο του. Γιατί αν είναι τώρα οι μετανάστες αυτοί που επέλεξε να εκμεταλλεύεται και να ελέγχει το αδηφάγο σύστημα του κέρδους, θα είμαστε εμείς στο άμεσο μέλλον αυτοί οι ίδιοι που θα θεωρούμαστε από τα κράτη, τα αφεντικά και τα τσιράκια τους, οι ξένοι, οι λαθραίοι, οι υποβαθμισμένοι, οι αχρείαστοι.
Κοινοί αυτοοργανωμένοι αγώνες ντόπιων και μεταναστών, για αξιοπρέπεια, ισότητα και ελευθερία.
Για την ολική κοινωνική απελευθέρωση.
ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ
*ΜΕ ‘Η ΧΩΡΙΣ ΣΤΟΛΗ
ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
*Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ
Πρωτοβουλία για την αυτοοργάνωση από την Έδεσσα και την ευρύτερη περιοχή